Pengenalan kepada Pembahagian Cakera

Introduction To Disk Partition

Cakera keras ialah peranti storan utama yang digunakan pada komputer untuk menyimpan maklumat. Artikel ini akan memberi anda pengenalan ringkas kepada partition cakera pada komputer anda.

Cakera keras ialah peranti storan utama komputer yang digunakan untuk menyimpan maklumat. Cakera keras tidak boleh digunakan terus dan mesti dipisahkan. Dan kawasan berpecah dipanggil partition cakera keras.

partition cakera

Dalam pengurusan cakera tradisional, partition cakera keras akan dibahagikan kepada dua kategori: partition primer dan partition extended . Sistem pengendalian boleh dipasang dalam partition Primary. Dan ia adalah partition yang boleh membuat boot komputer. Lebih-lebih lagi, partition boleh diformat secara langsung. Kemudian memasang sistem dan menyimpan fail.

Pembahagian Cakera

Alat partition cakera menggunakan editor partition untuk membahagikan cakera kepada beberapa bahagian logik, yang dipanggil partition. Setelah cakera dibahagikan kepada beberapa partition, pelbagai jenis direktori dan fail boleh disimpan ke dalam partition yang berbeza. Lebih banyak sekatan terdapat lebih banyak tempat yang berbeza untuk menjadikan sifat fail boleh dibezakan. Mengikut sifat yang lebih terperinci, fail boleh disimpan di tempat yang berbeza. Tetapi terlalu banyak partition boleh menyebabkan masalah. Sistem fail yang berbeza mempunyai peraturan yang berbeza mengenai pengurusan ruang, kebenaran akses dan carian direktori.

Pembahagian cakera boleh dianggap sebagai teknologi mudah yang merupakan pendahulu pengurusan volum logik. Dalam jadual partition MBR, terdapat hanya empat partition primer dalam cakera keras. Jika anda memerlukan lebih daripada empat partition cakera, menggunakan partition lanjutan akan menjadi pilihan yang baik. Dan akan terdapat tiga partition utama paling banyak dan partition lanjutan dalam cakera keras fizikal. Pembahagian lanjutan tidak boleh digunakan secara langsung. Ia mesti dibahagikan kepada beberapa partition logik. Banyak partition logik boleh dibahagikan daripada partition lanjutan.

Catatan: Anda juga mempunyai pilihan lain: menukar cakera MBR kepada cakera GPT. Siaran ini memberitahu semua tentang perbezaan antara cakera MBR dan cakera GPT dan cara menukar dari MBR ke GPT.

Matlamat

Terdapat banyak sebab untuk menggunakan berbilang sistem fail pada satu cakera keras:

Mudah diurus – secara amnya, OS diletakkan di kawasan berasingan. Disebabkan tetapan jenis ini, kawasan lain tidak akan terjejas oleh pemecahan cakera yang muncul dalam cakera sistem.

Memecahkan batasan teknikal. Sebagai contoh, versi lama sistem fail FAT Microsoft tidak boleh mengakses cakera dengan memori yang besar; BIOS lama PC tidak dibenarkan untuk memulakan sistem pengendalian daripada silinder 1024. Walau bagaimanapun, peraturan yang disenaraikan di atas melindungi bahagian paling daripada dimusnahkan.

Dalam sesetengah sistem pengendalian ( seperti Linux ), fail swap ialah partition. Dalam kes ini, sistem yang memiliki konfigurasi dwi but membenarkan beberapa sistem pengendalian menggunakan partition swap yang sama untuk menjimatkan ruang cakera.

Kita harus menghalang log yang berlebihan atau dokumen lain daripada mengisi komputer. Keadaan itu boleh menyebabkan kegagalan keseluruhan komputer. Meletakkannya dalam partition berasingan hanya boleh kehabisan ruang partition tertentu.

Dua sistem pengendalian selalunya tidak boleh dipasang pada partition yang sama atau menggunakan ' tempatan ” format cakera. Untuk memasang berbilang sistem pengendalian, kami boleh membahagikan cakera kepada beberapa partition logik.

Banyak sistem fail menggunakan saiz kluster tetap untuk menulis fail ke dalam cakera. Saiz kluster ini adalah berkadar terus dengan saiz sistem fail. Jika saiz fail bukan masa integer kepada saiz kluster, akan ada ruang kosong dalam kumpulan kluster terakhir yang tidak boleh digunakan oleh fail lain. Dan lebih besar partition, lebih besar saiz kelompok dan lebih banyak ruang terbuang. Jadi, menggunakan beberapa partition yang lebih kecil dan bukannya partition yang besar boleh menjimatkan ruang.

Setiap partition boleh menyesuaikan diri dengan keperluan yang berbeza. Sebagai contoh, jika partition jarang menulis data, ia boleh dimuatkan sebagai baca sahaja. Jika anda ingin mendapatkan banyak fail kecil, anda perlu menggunakan partition sistem fail yang mempunyai banyak nod.

Semasa menjalankan UNIX, anda mungkin perlu menghalang pengguna daripada serangan pautan keras. Untuk mencapai matlamat ini, /home dan /tmp mesti diasingkan daripada fail sistem di bawah /var/ dan /etc.

Format Pembahagian

Format partition cakera biasa ialah: FAT ( FAT16 ), FAT32, NTFS, ext2, ext3, dsb.

FAT16

Ini ialah ms-dos dan jenis format partition cakera yang paling biasa dalam Win 95 terawal menggunakan jadual peruntukan fail 16-bit dan boleh menyokong cakera keras sehingga 2 GB. Ia adalah format partition cakera yang paling banyak digunakan yang memenangi sokongan sistem pengendalian yang paling banyak.

Hampir semua sistem pengendalian boleh menyokong FAT16 (seperti DOS, Win95, Win97, Win98, Windows NT, Win2000 dan Linux). Tetapi format partition FAT16 mempunyai kelemahan: kecekapan penggunaan cakera yang rendah.

Dalam sistem DOS dan Windows, unit peruntukan fail cakera adalah kelompok. Kluster hanya boleh diberikan kepada fail tidak kira berapa banyak ruang yang diduduki fail dalam keseluruhan kluster. Jadi walaupun fail adalah sangat kecil, ia juga mengambil satu kluster. Semua ruang selebihnya adalah melahu, jadi ini akan menyebabkan pembaziran ruang cakera. Kerana had kapasiti jadual partition, lebih besar partition FAT16, lebih besar kapasiti cluster dalam cakera dan lebih besar sisa.

Jadi untuk menyelesaikan masalah ini, Microsoft memperkenalkan format partition cakera baharu – FAT32 dalam Win 97.

FAT32

Penggunaan jadual peruntukan fail 32-bit menjadikan kapasiti pengurusan cakera sangat dipertingkatkan. Ia melanggar had dalam FAT16 bahawa setiap partition mempunyai kapasiti hanya 2 GB. Oleh kerana kos pengeluaran yang lebih rendah, kapasitinya menjadi lebih besar dan lebih besar.

Selepas menggunakan format partition FAT32, kita boleh menentukan cakera keras yang besar sebagai partition dan bukannya membahagikannya kepada beberapa partition. Perubahan ini sangat memudahkan pengurusan cakera. Dan FAT32 mempunyai satu kelebihan: apabila partition tidak lebih daripada 8 GB, saiz setiap kelompok dalam pemacu FAT32 ditetapkan kepada 4 KB.

Berbanding dengan FAT16, ini boleh mengurangkan pembaziran ruang cakera, dan meningkatkan penggunaan cakera. Sistem pengendalian yang menyokong format partition cakera ini ialah Win97, Win98 dan Win2000. Format partition, walau bagaimanapun, juga mempunyai kelemahannya. Pertama, ia menggunakan FAT32 untuk memformat partition cakera. Disebabkan oleh pengembangan jadual peruntukan fail, kelajuan berjalan adalah lebih perlahan daripada apa yang terdapat dalam FAT16. Di samping itu, DOS tidak menyokong format partition.

Selepas menggunakan skema partition, anda tidak akan dapat menggunakan sistem operasi DOS.

NTFS

Ia mempunyai ciri keselamatan dan kestabilan yang baik. Lebih-lebih lagi, pemecahan fail akan sangat berkurangan. Ia juga boleh merekodkan operasi pengguna. Berdasarkan sekatan ketat ke atas kebenaran pengguna, ia boleh membantu pengguna menjalankan operasi mengikut kuasa yang diberikan oleh sistem.

Tetapan ini boleh melindungi sistem dan keselamatan data. Banyak OS boleh menyokong format partition ini, seperti Windows NT, Windows 2000, Windows Vista, Windows 7 dan Windows 8.

Awak boleh menukar FAT kepada NTFS dan menukar NTFS kepada FAT selamat dengan bantuan MiniTool Partition Wizard.

ext2, ext3

Ext2 dan ext3 ialah format cakera yang harus digunakan dalam sistem pengendalian Linux. Sama seperti apa yang terdapat dalam jadual peruntukan fail, sistem fail Linux ext2/ext3 menggunakan nod indeks untuk merekod maklumat. Nod indeks ialah struktur yang mengandungi panjang fail, mencipta dan mengubah suai masa, kebenaran, pemilikan dan maklumat seperti kedudukan cakera.

Sistem fail mengekalkan tatasusunan nod indeks, dan setiap fail atau direktori sepadan dengan satu-satunya elemen dalam tatasusunan nod indeks. Sistem memberikan nombor kepada setiap nod indeks, yang bermaksud nombor indeks nod dalam tatasusunan ( dikenali sebagai nombor nod indeks ).

Sistem fail Linux menyimpan nombor nod indeks fail dan nama fail dalam direktori. Direktori, oleh itu, hanya merupakan senarai nama fail, dan ia menggabungkan nama fail dan nombor nod indeksnya bersama-sama. Setiap pasangan nama fail dan nod indeks dipanggil sambungan. Fail mempunyai nombor nod indeks yang unik untuk dipadankan. Tetapi untuk nombor nod indeks, mungkin terdapat berbilang nama fail untuk dipadankan. Oleh itu, fail yang sama pada cakera boleh diakses melalui laluan yang berbeza.

Secara lalai, Linux menggunakan sistem fail seperti ext2 untuk memastikan keadaan cekap dan stabil. Tetapi dengan penerapan sistem Linux dalam perniagaan utama, kelemahan sistem fail Linux juga secara beransur-ansur didedahkan: sistem fail ext2 bukanlah sistem fail log. Ini adalah kelemahan maut dalam aplikasi industri utama.

Sistem fail Ext3 dibangunkan daripada ext2. Dan sistem fail ext3 telah sangat stabil dan boleh dipercayai. Ia serasi sepenuhnya dengan ext2. Pengguna boleh membuat peralihan kepada sistem fail bunyi dengan fungsi log. Ini sebenarnya reka bentuk niat asal sistem fail log ext3.

Kaedah Pembahagian

Kami boleh menggunakan beberapa perisian pihak ketiga ( seperti MiniTool Partition Wizard, sihir partition , dan lain-lain. ) untuk membahagi partition. Dan kita juga boleh menggunakan platform pengurusan cakera yang disediakan oleh sistem pengendalian untuk melakukan proses tersebut. Dalam sistem pengendalian Windows, kami juga boleh menggunakan bahagian cakera untuk melaraskan parameter partition cakera melalui arahan.

Jenis Pembahagian

Selepas cakera keras dipisahkan, akan ada tiga jenis partition: partition primer, partition extended dan partition bukan DOS.

Pembahagian Bukan DOS

Dalam cakera keras, partition bukan DOS ialah bentuk partition khas. Ia memisahkan kawasan daripada cakera keras untuk sistem pengendalian lain. Hanya sistem pengendalian partition bukan DOS boleh mengurus dan menggunakan kawasan storan.

Pembahagian Utama

Partition utama biasanya terletak di kawasan di hadapan cakera keras. Program but induk adalah sebahagian daripadanya. Dan ini digunakan terutamanya untuk menguji ketepatan partition cakera keras, dan menentukan partition aktif yang bertanggungjawab untuk memberikan hak but kepada DOS atau sistem pengendalian lain yang dipasang dalam partition aktif. Jika bahagian ini rosak, OS tidak boleh boot dari cakera keras. Tetapi selepas boot dari pemacu liut atau pemacu optik, cakera keras boleh dibaca dan ditulis.

Pembahagian Lanjutan

Konsep partition lanjutan adalah lebih rumit. Dan sangat mudah untuk menyebabkan kekeliruan antara partition cakera keras dan cakera logik. Bait keempat bagi jadual partition ialah nilai jenis partition.

Pembahagian asas DOS boleh boot yang lebih besar daripada 32MB adalah dengan nilai 06. Nilai petak DOS lanjutan ialah 05. Jika menukar jenis petak DOS asas kepada 05, anda tidak akan dapat memulakan sistem dan tidak boleh membaca dan menulis data. Jika kita menukar 06 kepada jenis lain seperti 05, partition sudah tentu tidak boleh membaca dan menulis. Ramai orang menggunakan nilai jenis ini untuk menyulitkan satu partition. Dan memulihkan nilai asal boleh menjadikan partition kembali normal.

Mod Penyelia

Kaedah pengurusan partition cakera tidak dapat memenuhi sepenuhnya keperluan sistem, jadi sistem pengendalian mempunyai pelbagai kaedah baharu dalam pengurusan cakera, seperti cakera dinamik dalam Windows dan pengurusan volum logik di Linux.

Pengenalan kepada Pembahagian Cakera

Pembahagian Cakera

Matlamat